sapanlar saçmalıyor

.............

Sapanlar saçmalıyor!

Sapanlar saçmalıyor!

Yoldan çıkanlar ve çıkmak üzere olanların hepsi teğet geçiyor tüm uzayı!

Kimilerinin hiç haberi yok ama;

Sapanlar saçmalıyor;

Yanlış hedefleri vuruyor taşlar!

Dikkat edin! Dikkat edin! diye bağırıyor uzay boşluğundan bir adam;

Yüzünde kum taneleri,

Yüzünde uzay taneleri....

Ölmüş arkadaşlarımız oturuyorlar ayın üzerinde,

Gülümseyerek bakıyorlar ayyy’dan aşağıııııı.....

Kanatlarını rendeliyorlar hiç sıkılmadan,

üşenmeden,

gocunmadan...

Bizim yüzümüze yağıyor;

ay taneleri,

uzay lekeleri,

kanat rendeleri....

Ölmüş arkadaşlarım gülümsüyorlar ayın üstünde bu gece.

Ve benim dostlarım senin de dostların,

Rendeliyorlar kanatlarını aydan aşağı;

Üzerimize,

Üzerimize,

Üzerimize....

Yansın! Yansın! diye tüm kurallar ve kuralcılar ve insanlığı insanlıktan çıkaran tüm insanlar!

Arkadaşlarım gülümsüyor aydan aşşşağıııııı,

Üzerimize.

“Sapanlar saçmalıyor” diye bizi uyarıyorlar,

“Onların attıkları hiç bir taş gerçek hedefi vurmayacak!

“Hiç biri!”

“Çünkü hiç olmadı sandıkları gerçeklik...”

Şimdi gerçek huzur, ama bir huşu içinde.

Zaman yok

Zaman yok..

Hç olmadı gerçeklik.

Hiç olmadığımız kadar gerçeğiz şimdi....

Yansın!

Yansın artık tüm evren!

Yaksın her keş kendini....