Ellerimi bir havalandırmada açtım yeşil,
Bütün o kocaman bulutlar beni sardı sarmaladı...
Ben aynalara anlattım çocuk kokunu ve çarpık dişlerini...
Saydam bir ağaca tırmanıyordum yeşil;
Aşağısı ne kadar derinse, yukarısı o kadar sonsuzdu.
Kumdan kalemden çıkmış, elimde süpürgemle,
Solucanları selamlamıştım.
Arkamda son bahar çiçekleri açıyordu.
Uzak bir sokakta çantan ve sigaranla yürüyordun,
Çıplak soğuktan kulakların kızarmıştı.,
Sabah ekmek doğradığım serçeler alışverişe çıkmışlardı,
Atın kırmızı bezler üzerinde mışıl mışıl uyuyordu...
Camdan bir yolu yürüyordun yeşil,
Kayman ne kadar tehlikeliyse, kırman da öyle korkunçtu.
Kırmızı fasulye tohumları ekiyordun bahçene,
Etraftan gelen sesleri dinliyordun,
Uzaklarda bir maden vardı,
Orda cüceler vardı,
Masalımızı yazıyorlardı.
Bir yonca ağacına takıldı gözlerim ve aklım keçilerle kaçtı;
Durdum ve batan güneşi izledim.
Sen belli ki dizlerine kadar toprağın içindeydin yeşil....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder