60-40

Sorgunun ilk silik kisvesi

Şaibeli bir otuzbirdi.

Beyazları 60 derecede yıka,

Bir damla çamaşır suyu damlat 1. yıkamaya.

Dünyayı tümden dışarda bırak.

Titresin yer ayaklarının altında.

Barkot, bandrol, tanım, sınır; çizilmiş durumda

Filizlenen bir maydanoz daha özgür senden şu anda.

Renklileri 40 derecede yıka

Renkleri solmuş olmaz çıktığında.

Yünlülerse küçülmesin diye, daha da düşük sıcaklıkta.

İniyor çıkıyor

İniyor çıkıyor sürekli olarak.

Sonuçta dünya da böyle dönüyor.

İstersen hepsini dışarda bırak.

Hem sensiz yapar

Hem de ne sensiz.

Üzerinde çalışır halde bir saç kurutma makinesi bırak makinenin, evden çıkarken.

Bir hastaneye git ve yüksek dozda morfin bastır.

Ağaçlara bakarak uyu saatlerce.

Ağlayarak uyan.

Sokakta bir bira aç.

İç.

İçinden çıkan parçalar bir labaratuar çöplüğünde.

Döndüğünde tüm gürültüler eve çökmüş

Tüm damarlar sana.

Renklileri 40’la, beyazları 60’la, yünlüleri daha da düşük sıcaklıkta yıka.

Saç kurutma makinesini ise hep en yüksek sıcaklıkta aç,

Saçlarını yaksın.

Kafanı da.

Üzerinde bıraktığın makinayı da.

Solgunluğunun ilk silik kisvesi

Hafızan olsun.

Ve sonuncusu sözlerin.

Kaymak tutmuş beyin;

Kaynama sıcaklığında,

Ocakta.

Haziranda.

Ütüye gerek kalmaz düzeltip asarsan askılara.

Renk skalasını da unutma.

Hafızanın rötarlı kisveleri

Düzenbaz ruhunun kazandığı.

Makineleri açık bırak.

Evden kaç.

Isınsın ev.

Uyuş sen;

Sökülürken için.

Ve ağaçlara ağla.

Pişmanlığın son kisvesi

Henüz keşfedilmemiş bir suretti.

Şerle ezilmiş bir masumiyet şarkısı;

Dölü ormanın ruhuna titremiş.

Yeşersin

Ama açmasın hiç çiçeklerin.

Beyazlar 60’la, renkliler 40’ta.

Yumuşatıcıyıysa lütfen unutma.

Güzel koksun kuruyunca.

topuksuz diken

Topuksuz bir diken gibi düş şimdi tüm yollara

Işıklar yalarken duvarların göğüs arasını,

Minyatür aslanlar miyavlarken etrafta

Tiz sessizlikler kavrar belini;

Bükülmüşün.

Bulutlarla sevişmeyi hayal ediyor saçlarım

Kabus gibi hayatlar tüketiyoruz.

Gülümseyen cesetlere dönüştük.

Ve varlığımızı kucakladık zamanla,

Şimdi sevmeye başlıyoruz kendimizi.

Baharlar döküldü yıllar içinde

Serin sular aktı kıyılarda

Tenler yandı

Güneşin rengi boyadı yüzleri.

Şimdi hatıralar mastürbasyonu akıyor ellerimizden

Kokusunu çalıyor çiçeklerin

Hasarlı bilekler ve yüzleri dökülmüş sinekler

Pervasız tavırlar

Ve güneş

Ve yine

Ve hala

Sonsuzluk bulutlarda

Ve saçlarımı tarayacağım onlarla

Tökezlemiş birer aşk hikayesiyiz tanrının dudaklarında

Zaman kabuğu düşük birer yara dizlerimizde.

kokusu

Peşin düşümcülük.

Kabil habil ve babil rotası şaşmış çöllerde

Mimozaçmış ortasında

Köpek kokusu kol altlarında

Ve ölümsüz pembe birayı gördüler göğün yüzünde.

Tepeleme dolu

Bilinçaltı pirinç dolu.

Altın bakireyi çek çek içine içinde ispan tütünü.

Kaf am karmaşık bir kağ dölü.

Sonsuzluğun çöplüğünü hayal etmeye çalış bir kez

Seslerin yansıdığı duvarı

Tüm hepsini düşüneceğini

En kokuşmuş halleri

En güzel hislerinin de

Hani herşey eskir, çürür ve başka bir şey e dönüşür ya sonunda

Korkmak yakışmaz aslımıza..

Her ne yapıyorsan,  devam etmen için bir nedene ihtiyacın olur ya diye:

“ iyi hissettiriyorsun ”

ilk hem

Yeşil dişli sarı dişli insanlarla konuşmak zorundaydım

Bir tanesinin sekiz leşi varmış.

Halimizden memnunuz sonuçta.

Ne o çocuk

Ne ben kız.

Her tümden sessizliğin

Ve üzerine

Tüm kocaman sesleriyle

-hem krallıklar yıkan hem yenilerini kurarcasına-

Ve tüm geçmiş aşklar açık birer yarayken henüz yerin yüzünde

Herşey hem çok güzel

Hem çok kaçınılmaz gülüşün.