Hem zambak hem karanfil tohumu kokusu süzülüyor bir köşeden
Nasıl oluyor
Yani nasıl oluyor biliyor musun bu günler ve geceler
Nasıl dünlere dönüşüyor
Çaresiz bir zamanın çocukları,
Deliliğin dibinde, derin bir endişeyle
-Ancak karanlığın oyduğu ufak bir hüzme gözlerine takılırken-
Hayretle ödüyorlar
Şu koca kainatta, bulundukları yerde ve anda
Olmanın bedelini.
Hayal nasıl kuruluyordu pek hatırlamıyorum ama
Dilerim anca zambaklar gölgelesin
Ve karanfil tohumlarıyla sarsın
O ufak hüzmeden haykıran düşleri.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder