Düşünsene;
Hayat böyle işte.
Kırıyor kırılıyor, aşık oluyor
nefret ediyorsun.
Dudaklarına yapışıyor,
kayboluyorsun kimi zaman.
Kimi zaman ellerinden kayıp
gidiyor;
Kendine geliyorsun.
Her yokuşun çıkışı da var inişi
de.
Ve yıkım tam olmadan dikemezsin yenisini
tohumların.
Hayat böyle işte.
Kayboldukça labirentte yeni
çiçekler görüyorsun yürüdükçe.
Ancak şimdiye bak;
İçkimiz var mı, var.
Eş dost yanımızda mı,
Burda.
Olimposluların ağlayacağı
güzellikte bir akşamüstü mü?
Evet. Öyle.
Çiçekler, sarmaşıklar sulandı mı,
Kediler mahmur ve rüzgar esiyor
mu?
Varsın zaman akıp geçsin.
Tadı damağımızda hayatın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder