Karıncalar

Bavulumun etrafında kocaman 3 karınca dolaşırdı
Bavulum turuncu, duvarlar su yeşili ve hava sıcaktı
Karıncaların bavulumun içinde yaşadıklarını düşünürdüm
Bu koca karıncalar bana dokunmaz, kaşındırmaz, ısırmaz
Kendi hallerinde yaşayıp giderlerdi

Bir gün bavulumun sapının girintisinde otlar, susamlar buldum
Artık karıncaların bavulumun içinde yaşadıklarına emindim
Benim pislik dediğim ve onların yemek dediği 
Ve bin bir çabayla taşıdıkları otları, susamları tek bir hareketle temizledim

Günü geldi
Tropik bir iklimden sıyrılıp binlerce kilometre kuzeye gittim
Mevsim değişti kurudu
İklim değişti çöl oldu
Gündüzler sıcak ve kurak, geceler soğuktu

İlk durağımda bir öncü karınca dışarı çıktı,
3 gün 3 gece bu yeri dolaştı
Ne aradıysa bulamadı

İkinci durağım bir terminaldi
Orada geçirdiğim birkaç saatte, bir karınca çıktı, etrafı dolaştı
Kim bilir belki aynı öncü karıncaydı
Gözlerim onu sinsice izledi
Ve o, turuncu bavulun üzerinden bir anlığına uzaklaştığında
Ben bavulun sapına yapışıp hızla oradan uzaklaştım
Onu orada bıraktım
Sanırsın boş beleş bir zafer kazanmıştım

Üçüncü durağım yerleri siyah beyaz fayanslar olan bir odaydı
Oradaki ilk kahvemi içtim,
Elim A harfi ve boşluk tuşu kullanılmaktan ışıldayan klavyeye gitti
Ayaklarımın altında 3 karınca dolaşıyordu

Çok düşünmeden bir parça kağıt aldım elime
3ünün de üzerine basarak öldürdüm
Ve tam bir adım atacaktım ki
1 tane daha ve 2 tane daha ve 1 tane daha ve 3 ve 3 ve 2 ve ve ve..

İçimden bir hüzün dudaklarımda kasılmış kendini püskürüyordu
Neden yapıyordum bunu neden sevmiyordum bavulumda yaşayan
Ve benimle bir kıtada dolaşan koca karıncaları
Sevmiyor değildim aslında
O zaman neden öldürüyordum karıncaları
Benimle göç eden ve benim göçüme eşlik eden
Turuncu bavulumun asla ulaşamayacağım bir yerlerini kendilerine yurt edinmiş karıncaları
Onlarca karıncayı

İnsanlar da böyle pervasızca
Ve sebepsizce
Ve umurunda bile olmadan
Ve onun da bir canı olduğunu hiç düşünmeden öldürüyordu diğer karıncaları
Diğer inekleri, kuşları, ağaçları, insanları..