Zaten
Bir insan nasıl aşık olur ve adını koyar bilmeden
-bir renkten bahseder gibi.
Diye düşünürdü
Günlerden bir dün
Bir şafak kızıllığında aklına daha önce düşmemiş bir olasılık,
Bir fikir ve bir hisle beraber düşmüştü
Kara kızıl etekleriyle bir öfkenin tozunu sürüklemiş etrafta
İlerlemiş
İçinden gri bir rüzgar esmiş
Tüm ihtimalleri akan sulara, ırmağa fırlatmış
Ve bir haberle gelecek hiçbir kuşun kalesine yaklaşmamasını emretmişti
Uykusu herkesi kemirmişti geceleri
Soluyuşlarını emememişti gecenin karanlığı bile
Komşu kasabalar da yorgun uyanır olmuştu sabahları
Sinirinden geceleri dolaşıp duran bu kişinin tıkırtılı rüyalarından.
Bir gece bir sarhoşluğa getirip sinsice
Bir ihtimal çiçeği açmıştı ıhlamur benzeri kokan bir ağaçta
Kısa bir unutuş uykusu dökülmüştü dallarından
Ve bütün bunlar garip bir manasızlığa dönüşmüştü.
Unutunca
Olasılıklar kendiliğinden
Olmuştu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder