Emanet gibi duruyordu hayattan zevk almaya çalışmak;
Üzerime yakışmıyordu sanki.
Koca bir dinginliğe atlamak
Daha çok susmak
Yağmurları ve mevsimleri durdurmak istedim.
Bir uyku bulutunun düşsüzlüğüne gömüldüm.
Bir an için bir bulutun umursamaz tutarsızlığını
Hiçe saydım.
Gölgem uzadı.
Başım kayboldu.
Zamanın kendisi değil
Kendi’nin etkisi acımasızmış
Bunu anladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder