Dışardan

Gördüğüm o ki
Acılara aşina ömürler tüketmişiz.
Özgürlük ellerimizde, geleceğimizde sanırken
Hepten tutsak edilmişiz.

Bilmemişiz başka gerçeklikleri
Hep bir savaş hep bir göç varmış etrafta
Yalan ve talan elele yürüyormuş yanımızda
Korkuymuş kemiren içimizi.

Biz güneşin doğuşuna ve batışına
Yani çağlayan her yeni güne
Sadece olduğu gibi hiç bakamamışız.

Medeniyetin sütunu kaldırıldığından beri ilk kez ayağa,

Atıldığından ve sayıldığından beri demokrasinin midyeleri
-sadece erkekler tarafından-

Afrodit’in sırf güzelliğine dayanamadıklarından
Asırlardır içine girip çıkma hakkı bulduklarından kendilerinde,

Tek kere barışın nefesini soluyamamış topraklarda
Özgürlüğü aramak ve barıştan bahsetmekmiş
Hatamız.

Darbelerin ertesi şafağında döllenmiş bir kuşak
Ve çoğunun gizli adı deniz konmuş çocuklarmışız.

Karanlıkta tohumlanmış
Nice fırtınalara dayanmış
Dibine düşen meyvelerinden koca gövdelere tamamlanmış
Zeytinlermişiz biz.

Ve her ne kadar köklerimizden sökseler de
Beyaz güvercinler taşıyormuş dallarımızı ve tohumlarımızı
Hep başka diyarlara.