Islak kumlarda ihtişamlı bahçeler kurduk beraberce
Dalgalar onları içine alınca, yıkınca;
Üzülmedik, küsmedik.
Bu sefer ağaç dallarından midyelerden ufak evrenler yarattık
Yağmur bastırınca korkmadık, sadece altında da kalmadık
İçine daldık.
Ve sular doldurunca bahçeleri, çamurlar kaplayınca evrenlerimizi
Kuruyalım diye ateşler yaktık
Ne tatlı ısındık önceleri,
Ve nasıl kontrolden çıktı
İkimizi de yaktı sonunda alevleri.
Küllerde,
Hatıralarda
Yıkılmış kum bahçeler, çamur evrenler, bir de yanıklar kaldı.
Sonra ne oldu biliyor musun
Yaş aldık dünyada.
Koca, hüzünlü yüzleri açıldı pişmanlıkların
Bütün o kötü sözler bambaşka anlamlar kazandı
Süzülüp dudaklardan haykıran
Ve bir de o kırgın gözlerden.
Beceremedim doğru düzgün ayrılmayı hiçbirinizden
Yine de çok iyi beceriyorum
Ayrı ayrı ve öyle güzel sevmeyi sizi,
Tüm bu sonsuzlukta;
İçimden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder