Baston

Acıdan neredeyse saçların ağlıyor
Tel tel akıyor yüzünden kayıp
Sen gözlerini açamadan
Acının olmadığını sayıklıyorsun

Kırgın bir gururla küsüyorsun dünyaya
Vücudunun her kıvrımında
Elinden geleni yapmışlığın
Ama yine de yetememişliğin kahrı var

Kişinin bir diğerinin bastonu olacağına inanmıştık
Yanyana ayakta kalacağımıza
Birlikte ilerleyeceğimize
Güçlü olacağımıza
Dünyaya beraber gülümseyince
Dünyanın da bize çiçekler sereceğine…

Hesaba katmadığımız bir şey daha vardı oysa
Herkes baston olduğunda
Artık bastonu tutacak kimse kalmıyordu ayakta.