Bir Doğum Günü Mektubu

Umarım bütün babalar sevgileri ile kendine güvenen evlatlar yetiştirirler
Çünkü bu dünyada çok fazla babasız çocuk var.

Bir sessizliği nasıl söyler insan diye düşünürdüm, oysa düşündüğüm nasıl anlatacağımmış bir özlemi.

Babamı özlemek çocukluğumu özlemek gibi, yere düşmüşüm de kaldırmış, uyuyamamışım da omzuna yatırmış, korkutmuşlar da sırtımı sıvazlamış, insanların nasıl garip olduğunu anlatmış, kitaplar okuyup büyütmüş, hayvanları sevmeyi ve insanlara dikkat etmeyi, sadece güzel olmanın yetmeyeceğini, bir kötülüğü onaylamanın, bilmeden konuşmak kadar yanlış olduğunu öğretmiş gibi...

Şimdi bir kadın olarak babamı özlemek çocukluğumu özlemek gibi ve kendime çok uzaklardan bambaşka bir gözle bakmak. Hiç büyüyemeyeceğini sandığı kızının nasıl da beklediğinden bambaşka ama tam da bekleyebileceği bir kadına dönüştüğünü görmek gibi.
Şimdi çocuğu olarak babamı özlemek, çok uzaklardan özlemek, anlaşamadığımız her seferde ne anlatmaya çalıştığını anlamak için dalıp gitmek ve sessizliğinde binlerce anlamdan bir anlam aramak gibi.

Gelecekte yeni geçmişler yaratılır mı yoksa sadece dönüp dolaşıp eski geçmişlerin manasında mı kaybolunur, bazen bilemiyor insan.

Hep gideceğimden sevdim belki fotoğrafları, hiç bir yerde hep kalmayacağımdan ama hep gideceğimden, başım nereye buyurursa, rüzgar ne yöne eserse ve bir patika nereden çağırırsa.
Bir gün elektrikler gidecek evet, ve o gün ikimiz de fotoğrafsız kalacağız. Bir gün, bir anda şu koca dünyanın bütün elektriği kesilecek ve yaşanmış her şey geçmiş isimli bir kutu olmakla kalacak aklımızda, unuttuğumuz ne varsa o zaman dökülecek ortaya.
Sen benim geçmişim daha doğru diyeceksin veya ben benim geçmişim daha güzel. Ve hangisi daha doğru, artık fark etmeyecek.

Aklımda çok güzel anılar var ama yine de keşke yanımda çocukluğuma ait daha fazla fotoğraf olsaydı.

Huzur
Barış isimli bir okyanus kıyısında
Babasından çok uzakta bir kız evlat adıymış
Koca ve öfkeli ve her an şu dünyayı yutacak kadar büyük dalgaların kıyısında
Aklının bir yamacına garip geçmişi
Bir ucuna belirsiz geleceği takmış
Ama hepsinin ortasında durmuş, koca bir kaya gibi durmuş
Bir kız evlat ismiymiş huzur.