Sümüksü bir gezegenin çöpleri
Odundan tatsız, kalemleri
işlevsiz, ruhları yaksan yenmez.
Tadı;
Kararsız, kıvamsız döllerinin.
Sebep sonuç, geçmiş zaman, çökmüş
zaman, susuz zaman,
Kusan zaman, kısır zaman, kimiz aman,
sen, hani esirgersin ya
Tüm nezaketini, terbiyeni tüm dünyadan.
Ve sessiz kalır herkes şaşkınlığından
Ve sen kendinden akar, taşar,
tanımadığın insanların kollarına sığınır,
Onlara ennn güzel yüzünü gösterir
Ve istesen dahi kükreyemezsin ya
yüzlerine ne derece çirkin olduğunu
Tütmesin burnunuzdan
Tütmesin aşkın seli.
Siz gidin kimi tasvirsiz sesler
çıkarın ay ışıklarında
Sandıklarınızın dibindeki kimi tonsuzların
olun.
Biz kalıp bakalım hayretle dünya
nasıl da değişmiş
Nasıl da kimlerin yüzü
Ayın ışığında diye.
Sizin ki ölü çocuklarımızı dile
dolayacak kadar ağzı çürük;
Diliniz,
Bırak şarkı söylemeyi
Sesinizi döndüremesin.
