Dangalak hilaline kayıp gitmiş aklım.
Her nefes çekişimde
-artık daha ne çekiyorsam içime-
Kırdığım kalplerini düşünüyorum son sevgililerimin.
Bir de sözlerimin sertliğinden bahsederler...
Ben onların kalplerini kırdığım sözlerle,
Kendi organlarımı kesip asıyorum rüyalarıma her gece.
Denizlerde sakin bir gün;
Dün.
Hayalleri gerçek sanıyordum.
İyi hissettiriyor kendimi.
Dört adam, yedi kedi ve bir köpekle şehirler arası bir otoyoldayız.
Otlar sarı..
Otlar kuru..
Biraz kuru, biraz sulu..
Denizler dalgalı bugün;
Rüzgar iteliyor bizi.
Saçma bir yol düzeni var.
Tek şerit,çift yön var.
Bi de bize deli derler;
Aklı yetmezler....
Ölü çiçekler vardı.
Bir vazoda,
Bir plastikte,
Bir de bardakta ; arjantin.
Sapları görünüyordu hepsinin.
Yosunluydu.
Ve karmakarışıktı suyun içinde.
Suyu sıcak.
Su-yu sı-cakkk...
Çiçekleri yıkadık lavaboda;
Cesetlerle oynadık gülerek.
Yüzümüz yarım artık.
Biz yarım kaldık adamlar.
Beraber sevdik.
Beraber seviştik.
Ve beraber attık uzayın rahmine oyuncak bebekleri;
Yıldızlar daha iyi bakarlar diye.
Pis geldi dünya.
Pis geldik aslında kendimize.
Olacağı oldurmadık.
Kötüydü sistemler ve dünya,
Pislenmişti.
Açlık ve savaş vardı.
Yalanlar ve kin vardı.
Fazla kötüydü dünya doğmamış oyuncaklara.
Mantığımızı kullandık.
Satın aldık jinekologlardan;
Biraz morfinle yanında.
Ve pisletmedik, koruduk o çocukları.
Dünya değmezdi çünkü buna.
Hani aşk?
Ve o kızıl, güzel aydınlanan sular?
Ve barış?
Ve beraberlik?
Ve dünya?
Ama uzayın rahmi temiz.
Aklımızdan daha temiz...
Ve şimdi biz yarım kadınlar,
Ve güzel vücutlarımız,
Ve güzel yüzlerimizle,
Karşı olduğumuz her şeyden daha karşıyız kendimize.
Şimdi içimde bir acı var ki adamım,
Hep bir eksiklik bütünlüğümde.
.............
Sapanlar saçmalıyor!
Sapanlar saçmalıyor!
Yoldan çıkanlar ve çıkmak üzere olanların hepsi teğet geçiyor tüm uzayı!
Kimilerinin hiç haberi yok ama;
Sapanlar saçmalıyor;
Yanlış hedefleri vuruyor taşlar!
Dikkat edin! Dikkat edin! diye bağırıyor uzay boşluğundan bir adam;
Yüzünde kum taneleri,
Yüzünde uzay taneleri....
Ölmüş arkadaşlarımız oturuyorlar ayın üzerinde,
Gülümseyerek bakıyorlar ayyy’dan aşağıııııı.....
Kanatlarını rendeliyorlar hiç sıkılmadan,
üşenmeden,
gocunmadan...
Bizim yüzümüze yağıyor;
ay taneleri,
uzay lekeleri,
kanat rendeleri....
Ölmüş arkadaşlarım gülümsüyorlar ayın üstünde bu gece.
Ve benim dostlarım senin de dostların,
Rendeliyorlar kanatlarını aydan aşağı;
Üzerimize,
Üzerimize,
Üzerimize....
Yansın! Yansın! diye tüm kurallar ve kuralcılar ve insanlığı insanlıktan çıkaran tüm insanlar!
Arkadaşlarım gülümsüyor aydan aşşşağıııııı,
Üzerimize.
“Sapanlar saçmalıyor” diye bizi uyarıyorlar,
“Onların attıkları hiç bir taş gerçek hedefi vurmayacak!
“Hiç biri!”
“Çünkü hiç olmadı sandıkları gerçeklik...”
Şimdi gerçek huzur, ama bir huşu içinde.
Zaman yok
Zaman yok..
Hç olmadı gerçeklik.
Hiç olmadığımız kadar gerçeğiz şimdi....
Yansın!
Yansın artık tüm evren!
Yaksın her keş kendini....
ve hiç bir şeye pişman olmamalı insan.
çünkü insan,
pişman olmamalı.
sana seçenek sundular.
ama doğru olanı da
yanlış olanı da
seçsen,
ikisi de yanlış olacaktı.
bu yüzden,
pişman olamaz insan.
Ama ben bir kadınım ve senin aradığın vahşet yok bende.
Benim için imkansız hayaller var, temiz çarşaflar, kirli çarşaflar, kanlı çarşaflar ve perdeler var, bulutlar gibi uçuşan ve dağılıp gökyüzüne karışan hayaller var.
Senin için avlanacak altın boynuzlu yaratıklar benim için ağzımla koparacağım çiçekler var.
Senin için zenci çocuklar var ve beyaz çocuklar, sen onlara iş bulacaksın reklamlarda, para kazanacak, yemek yiyecek onlar senin sayende,
Sense onlar sayesinde Küba’ya uçabileceksin.
O çocukların kardeşlerinin topraklarında zehir fışkırtan petrol fabrikalarından gelen yakıtlarla,
O çocuğun annesinin karnında ölmesini sağlayan petrollü havayla.
Senin için hukuk var, sen savunacaksın, haklıyı ve haksızı.
Sen belirleyeceksin kimin daha doğru olduğunu.
Sonra allah’tan bahsedeceksin karşıma geçip, iyiden ve kötüden ve cennetten ve cehennemden bahsedeceksin.
Gecenin elleri; karanlık, seni boğazlayacak uykunda, kinim büyük, ben tanryım rüyalarında!
Sen hukukla yaşatacaksın haklıyı ve haksızı.
Sonra geleceksin ve evrimden bahsedeceksin bana, maymundan geldik diyeceksin ya da balıktan. Ve üzerine hem haklıyı koyacaksın hapse, hem haksızı yaşatacaksın.
Ve bana diyeceksin ki, doğal döngü var.
Üzerine kısırlaştırmadan kürtajdan bahsedeceksin ve dönüp dolaşıp yine iyi olmaktan bahsedeceksin bana, hastayı da yaşatan sen, haksızı da, katili de yaşatan sen, bebekleri öldürceksin ve bana doğayı anlatacaksın.
Ben tanrıyım rüyalarında ve bahar asla yaklaşmayacak senin rüyalarına.
İçin çürüyecek...
Kalbin çürüyecek...
Daha ne kadar çürüyecekse...
Bugün Rusya’daki arkadaşımı aradım.
Ve bugün intihar edip etmemeyi hiç düşünmedim.
Bugün olacaklardan da korkmadım. Şarkılar söyledim.
Bugün, Tanrı’nın tüm insanların sözcüklerinden oluşabilecek bir kelimeler yığını olduğunu düşündüm.
Oldukça şükürlerden, ricalardan, küfürlerden ve dualardan.
Kırgın biraz....
Bugün kendimi sevdim,
Hiç ama hiç bir şeyi bu kadar sevmemeyi düşündüm.
Birilerini sevmeyince
ya da sevmeyi düşünmeyince
ya da sevmemeyi düşününce mutlu oluyor insan.
- sevecek birileri varsa.
Bugün buraya birşeylere bakmaya ve birşeyler yazmaya gelmiştim.
Bir nevi katildim yani
Yazılan şey hamur, yazdığım şey kurşundu.
Hamur kağıt olmuştu ve kurşun kalem.
Hamur insandı kutsal kitaplarda
Ve kurşun öldürüyordu hayatta.
Reddiyelerle dolu hayat.
Ve sular okşar yosunları.
Sessizdir zaman.
Oldukça.
Bugün eski delirmelerimin başına aldım kendimi;
Tekrar, daha baştan, daha sağlam delirebilmek için.
Delirmeler zaten ilgilenmezdi.
Ve insanlar zaten fark etmezlerdi hiçe sayıldıklarını.
Bu kocaman dünyada kimse bana aşık olmuyor,
onlara olduğum kadar,
kendime olduğum kadar.
Herşey olduğu kadar.
Ve ben aşka hala inanıyorum.
‘iyi günler bay kırtasiyeci amca,
Bir traş, bir kalem, bir hamur alabilir miyim?
Bir dostu bekleyeceğim çay bahçelerinin altında.
Ve tam da retinamı yakmak niyetindeyim.
Engel olabilir misiniz?’
Ve o bana onları verdi.
Ve ben ona 1 lira verdim.
Ya olmasaydı?
Yanmış bir retina, yazılmamış sözcükler ve kemrilmiş bir beyin.
Peki şimdi ne var elde?
Yazılmış bir kağıt, yazılmış sözcükler, az kavrulmuş iki göz, susmuş bir kafa
Ve güneş hala....
Sonra şu,
şehrin bu kıtasının burnunda
bir plastik fanusa yerleştik sevgilim.
Baharın gelmesiyle buharlaşma arttı.
Tenlerimiz bile yandı,
eridi.
vıcık vıcık oldu etlerimiz.
Şehrin bu kıtasında
eriyip birbirimize yapıştık ;
sen,
ben
ve plastik sevgilim...
Sabahın erkeni.
Güneş geliyor ;
Laleler; lila, sarı, beyaz, beyaz...
Saçlarımdan kıpkırmızı kimya damlıyor.
Tüm sesleri uzayda kim soğuruyor
kim dinliyor tüm söylediklerimi ?.
Endişeleniyorum.
Yapayalnız kalmak gibi ; hışır hışır. Oradan çok uzaktayım ,
Ama sen bilmiyorsun. Dağlarla çevrildim.
Günlerdir ve gecelerdir tek tük uyudum.
Uyumayı isterken unuttum.
Kabayım biraz.
18 saatte 1000 km yol geldim, 12 araba değiştirdim.
Ah o tır şöförler, ah biz ucubeler...
Güneş açıyor yalandan.
Sabah 9 birası. Deniz kenarı.
yeraltında çıplak ayaklarım
yeraltında ölülerin tortuları
tırtıkla ayaklarımı solucanlar, tırtıkla...
(biraz gıdıkla...)
- ben siz ken nasıl uyuyor
Diye merak etti kadın.
- onu uyurken gördüğüm her seferde beraber girmiştik o yatağa.
Yastığa mı sarılıyor yoksa yorgana mı?
Acaba benim kadar yıpranmış hissediyor mu böyle anlarda
Bu gece boğazıma sarıldı diye düşündü kadın.
İlk kez biri boğazımı koluyla doladı.
Ve sıktı.
İyi.
Diye düşündü kadın.
Ve bıraktığı sigaraları yaktı.
Ve içti.
- Yani iyi olmasa da hala yoğun bir şey var aramızda.
Tutku diyorlar sanırım buna.
Bulutlar çalmışken güneşi
Ve sakinleştirirken bir kenarda,
İnsanlar için kontrolü imkansızken duygusuzluğun,
Ellerini beline koydu;
Tek parmağıyla tüm omurgasını düzeltebilmek için.
Bir suyun kenarında oturdu,
Ve varken olmamayı düşündü.
düşündü..
düşündü...
intihara meyilli olduğuna kanaat getirmişti hayatın.
Susmak belki soruydu sonuçta. Ama susmak bir söz değildi.
Adam dedi ki; ‘kimdir, nedir, nereden gelirsin?’
‘Ben bir peçeteyim’ dedi kadın.
‘Bir peyoteyim. Adım yok ve nerede olduğumu unuttum.’
‘ Çoktandır.’
Adam kızardı. Kadın kızardı. Güneş ve çöl kızardı. Her yer kıpkırmızıydı ;
Yakışıksızdı.
Tüm dumanları içine çekti kadın.
Sonra tüm otları, bitkileri, ağaçları. Dudaklarını çekti kadın.
Kadınları ve kadınlığını çekti. Çekti ki ne çekti ; herşeyin kokusu bitti.
Terbiyesizdi.
Ampullere dokundu diliyle. Diliyle duvarlara ve gecelere dokundu.
‘ Adınız neydi’ diye yineledi adam, yine.
Sorular kültablasıydı. Sorular kültablasıydı, evet, kültablası! Kimdiniz?
İlk tırmalayıştı bu yeni hayatı.
İlk kez kelimeler giriyordu birbirine ve yazmazdım normalde. Ama kimdi sorular? Birbirinize gittiğiniz barlar mıydı ya da konserler ve sigaralar mı? Tüm bunlar mıydı hepsi?
Ve bütün hayatının anlamı kedi, köpek, bira, kendi olan kadın oturdu. Dedi ki:
‘Adınız nedir?’ Adam dedi ki:
‘Adım... nedir ki? Birkaç çentikten ibaret.’
Kadın sustu. Susmak hoş değildi. Susmak soru değildi.
Paha; biçilemez bir şeydir.
Brokoliler için biriktirdim göz yaşlarımı,
Pişirmedim,
Kafamı soktum kovaya.
Ötenazi hakkının olmamasını vahşice buluyorum. Aynı içinde yaşadığımız sistemde olduğu gibi.
‘Çalış! Çalışacaksın! Karşılığı ne olursa olsun, karşılığı olmasa bile çalışacaksın!’
‘Yaşa! Yaşayacaksın! Var olacaksın!vazgeçmiş, açlıktan ya da mutsuzluktan geberiyor olsan da, pişmanlıktan çıldırıyor olsan da var olacaksın!’
‘Sana sürünerek de olsa yaşama hakkını sağlıyor ve kendi isteğinle ölmeyi yasaklıyorum. Eğer bunu denersen küçük çocuklar görecek morarmış, şişmiş ölünü, yine aynı çocuklar kazıyacaklar kaldırımlardan paramparça olmuş etlerini. Oynadıkları topa bulaşacak kanın!’
‘İşte bu yüzden boktan olduğunu sandığın bu dünyada sana yaşamak hakkını veriyorum, ölmek değil.’
Tüm konsepti siktir et!
Kadın benim ulan!
Ağzına sikiştiğim mühendisler;
Doğru düzgün bir köprü kuramadılar aramıza.
Şu ferforje tırnaklarımla gırtlağından açıp seni,
Kalbini dudaklarıma dayamak istiyorum.
Benim için aşk bu ulan , bu!
O yüzden şu 15 milyonluk kasabada bir tek piç kurusu duramadı karşımda.
Dingaloo kalp dingaloo...
İçimde birşeyler var ; keskin.
Gırtlağını istiyorum.
Kalbini istiyorum.
Dingaloo...
Felaketler silsilesi ardımda,
Dilimde seni paramparça edecek sözcükler var,
Kulakların kanayacak.
Dingaloo kalp dingaloo..
Regl kadınların kokusunu alıyorum bu şehirde.
Ama kediler kanayamaz ; kısırdır hepsi.
Çürük kan kokusu beni tiksindiriyor.
Ben senin taze kanını istiyorum sevgilim.
Kalbini istiyorum!
Sen ufak tefek kadınların gösterişsiz bacaklarını inceliyorsun ;
Tümden düzgün bacaklarını.
Ben kendi bacaklarımı açıyorum sana ;
Gir içine,
Gir sıcağın diye..
Sahildeki elektrik direklerini koltuk değneklerin sanıyorum.
Kimi zaman güzel cümleler kuruyorum.
Senin hiç anlamayacağın.
Sende onları benim koltuk değneklerim sanıyorsun...
Bembeyazlıktan şeffaf gibi tenin
Ve benler kök salmış birer tohum gibi ,
Kim bilir kaç tane...
Nasıl sızdın rüyalarıma yine,..
Nasıl yakalayamadı seni kızılderili ağlarım...
Oysa ben o kızıllığı tenleri değil
Amerika’nın güzel nehirleri sanmıştım...
Gökyüzü mavi değil, turuncu bugün ; tentürdiyot gibi.
Gitmeyi severim. Dönmeyi de.
Tabi dönecek bir yer varsa. Bunu bir düşünün.
Gitmek için bir yere gerek yok.
Yalnızlık en sevdiğim sevişme şekli;
Hüzünlü, hırslı, sakin, kin dolu, aşk dolu, tehditkar...
Var ve yok olabilirim aynı anda.
Gökyüzünde tentürdiyot yüklü bulutlar var
Bacaklarımda yaralar.
Yağsa iyileşirim.
Aşık olmak acı çekmektir yüksek dozda ;
Burundan.
Eğer mutlusu varsa mükemmeli odur.
Çarşamba öğleden sonrası, gökyüzü yokoluşun simgesi.
Korkaklığımdan bahsedemeyecek kadar korkağım.
Şehirlerden, pis sulardan, sevmekten bağlanmaktan, aşktan korkuyorum.
Gökyüzü aynam gibi,
Pis, sinirli, turuncu yağmurlarıyla asfaltı kazısa yeridir.
Her yer turuncu! Her yer!
Perdeler, balkonlara asılmış biberler, çuvallar, gölgeler, kuru yapraklar, duvarlar, ışıklar, tahtalar, yüzüm, saçlarım turuncu !
Aşktan mı , kendiliğinden mi , yangından mı?!
Rüzgar götürse ya artık her şeyi...
Yarım şişe beyaz şarap,
Yarrak şeklinde makarnalar.
Akıldan problem çözer gibi;
Aklımdan mastürbasyon yapıyorum.
Seks ölmüştü, uyuşturucular bitti.
Şimdi sadece sallan ve yuvarlan dünyada.
Kargalar, solucanlar, yılanlar, çeşit çeşit böcekler peşimizden gelenler...
Ne kadar güzel bir gün, ne kadar...
Ama bunları da yarın unutucam.
Yoğunluğunu. Hissini. Güzelliğini. Mutluluğumu.
Herşey gibi o da manasını yitirecek.
Ve tüm o köpekler, sürünen solucanlar, ağaçtan ağaca uçan ve izleyen kargalar.
Ve türlü türlü böcekler...
böcekler...
böcekler...
bir kişi ölecek,
her bir çemberde bir kişi gidecek.
-ve ölümden korkan biri var aramızda.
-Ve evrensel yalnızlık var.
-bana şarkılar söyle...
Ben o kelimeleri çarpıtmadım sevgilim.
Hepsi beynimin içindeydi,
Onları ağzıma getirdim.
Çiğnedim...
Çiğnedim....
Sana büyük balonlar şişirdim...
Uçabilirdin.
